Aulonocara jacobfreibergi

Aulonocara jacobfreibergi

Aulonocara jacobfreibergi została odkryta w 1974 roku przez Johnsona.

Aulonocara jest to ryba z angielskiego określana jako "Peacock", czyli "paw". Swoim pięknem i zachowaniami przypominają pawie.

A.jacobfreibergi występuje w okolicach: Undu Reef, Otter Point, Hongi Island, Hai Reef, Cape Caiser i Mara Rocks. Spotkać ją można zarówno w strefie skalistej i piaszczystej, jak również na połączeniu tych stref, na głębokości 5-40 m. Jacobfreibergi spotykana jest w wielu odmianach kolorystycznych w zależności miejsca występowania ryby w jeziorze. Wyróżnia się m. in. następujące odmiany: Mamalela, Lemon Jake, Reginae, Eureka Red, Ilala Gap, Hongi Island, Orange Tanzania, Cape Maclear, Otter Point.

Rozmiar samca może wahać się między 10 a 13 cm, samica natomiast jest mniejsza i jej rozmiar zazwyczaj nie przekracza 9 cm.

Samiec jak na "pawia" przystało charakteryzuje się intensywnymi, pięknymi barwami i majestatycznie wyglądającymi płetwami. Barwy podczas tarła stają się jeszcze bardziej widoczne. Przeważającym kolorem jest kolor miedziany (pomarańczowy), z metalicznie połyskującymi niebieskimi przebłyskami. Okolice pyszczka mogą być koloru niebieskiego. Płetwy boczne i odbytowa koloru pomarańczowego, ogonowa - pomarańczowa przechodząca w brazowy. Płetwa grzbietowa koloru pomarańczowego z widocznie zaznaczoną na jasnoniebiesko krawędzią, ewentualnie cała jasnoniebieska.

Samica nie ma tak intensywnych barw, jest koloru srebrnego lub srebrno-brązowego (srebrno-różowego). Płetwy boczne i odbytowa koloru pomarańczowego, ogonowa i grzbietowa szaroróżowego.

Aulonocara jacobfreibergi należy do grupy najbardziej łagodnych ryb z jeziora Malawi. Agresja prawie nie występuje, jedynie w czasie tarła mogą wystąpić utarczki między dominującym samcem, a innymi samcami. Agresję można prawie zlikwidować stwarzając rybom odpowiednie warunki w akwarium (duża ilość kamieni, kryjówek). Najczęściej dominujący samiec jako rewir obiera grotę skalną, której zaciekle broni przed intruzami.

Tarło A. jacobfreibergi jest bardzo widowiskowe. Samiec przybiera jaskrawe kolory. Zachęca partnerkę wykonując charakterystyczny "taniec", pływa po akwarium i ukazuje całe swoje piękno. Następnie wykopuje dołek, do którego samica składa jaja i jak w przypadku innych pyszczaków inkubuje przez 3-4 tygodnie. Z jednego tarła zazwyczaj przychodzi na świat ok. 10-40 młodych (koloru srebrnego). Można je karmić pokruszonym pokarmem płatkowanym, artemią lub cyklopem.

W naturze A. jacobfreibergi odżywiają się bezkręgowcami i zooplanktonem. Robią to w charakterystyczny im sposób, zwisając w toni wodnej i wyszukując pokarmu w piasku za pomocą receptorów znajdujących się w okolicach szczęk. Po wyczuciu ofiary następuje błyskawiczne uderzeniem pyszczkiem w podłoże.

W akwarium można podawać wysokiej jakości pokarmy płatkowane, granulaty, Spirulinę, dafnię, larwy komarów. Dobrze też raz na jakiś czas wrzucić porcje artemii.

Dla Aulonocara jacobfreibergi akwarium nie powinno mieć mniej niż 100 cm długości.

A. jacobfreibergi to ryba terytorialna, lecz nieszczególnie agresywna. W akwarium można posadzić rośliny, którymi te pielęgnice zbytnio nie będą się interesować. Należy je odpowiednio zabezpieczyć, gdyż mogą zostać wykopane podczas przesiewania piasku w poszukiwaniu pokarmu. Jako podłoże najbardziej nadaję się piasek, przy którym ryby w pełni ukazują swoje zachowania. W akwarium nie należy łączyć kilku odmian barwnych, gdyż grozi to krzyżowaniem. Najbardziej podatne na krzyżowanie są odmiany Mamalela, Eureka i Otter Point.